Kevin traint sinds zijn 11de onophoudelijk om de allerbeste kitesurfer ter wereld te worden. And hard work pays off. Hij werd Nederlands kampioen op zijn 14de, wereldkampioen op zijn 21ste en heeft al drie King of the Air-titels op z’n naam staan. Toch krijgt hij nog steeds geen genoeg van de sport. Hij leeft zijn droom.
Kleine avonturier
“Toen ik vier jaar was, verhuisden we naar Sint Maarten. Daar begon ik met zeilen, mijn eerste watersport. Met vijf jaar voer ik al in een optimistje naar het dichtstbijzijnde eiland. Stond mijn moeder nog te bedenken of dat wel een goed idee was, was ik al halverwege. Ook vliegeren en golfsurfen vond ik leuk. En toen ik elf was, terug in Nederland, zag ik kitesurfen. Dé combinatie van alles wat ik leuk vond. Er klikte iets.”
“Ik vroeg een kite en een bord voor mijn verjaardag. Vonden mijn ouders veel te duur. ‘Wij betalen de helft en voor de rest zorg je zelf’, zeiden ze. Had ik zo geregeld. Kiten was precies zo vet als ik had gedacht. Zodra het kon, vond je mij op het water.”
“In 2001, ik was bijna dertien, ging ik kijken naar de O’Neill Nuon World Cup Kiten. Ik wilde dolgraag meedoen aan de wedstrijd, maar ik was te jong. Ze zeiden: je mag wel een demo geven met je held Max Bo. Zo vet! Na de demo heeft O’Neill me een sponsorcontract aangeboden, omdat ze me goed vonden. Dat had ik niet verwacht. Ik dacht helemaal niet aan geld, ik dacht gewoon aan mijn passie najagen.”
Direct kampioen
“Ik was elk uur van de dag op het strand te vinden. Oefenen, oefenen, oefenen. In de winter op het land en ’s zomers in het water. Je mocht pas meedoen met het NK als je veertien was. Zodra het kon, schreef ik me in. Ik had geen enkele verwachting, maar ik wón! Stond ik daar tussen al die grote gasten. Ik was nog zo klein dat ik op de eerste plek even groot was als de gasten op plek twee en drie.”
“Ik had de smaak te pakken. In 2004 werd ik weer Nederlands kampioen en achtste van de wereld. Dat motiveerde me om nog harder te trainen. Een jaar later werd ik vierde. Drie jaar daarna steeds tweede. En toen, in 2009 werd ik eindelijk voor het eerst wereldkampioen freestyle. Een droom die uitkwam.”
From hero to zero
“Maar toen sloeg het om. Mijn moeder kreeg borstkanker. Twee dagen na mijn wereldtitel begon ze met haar eerste chemokuur. Een paar maanden later ging het mis toen ik een truc deed in de finale in Fuerteventura. Ik landde verkeerd en scheurde mijn kniebanden en meniscus. Van hero to zero in een fractie van een seconde. Mijn hele carrière flitste aan me voorbij. Al die uren training, in één klap weg. Ik stond keihard te janken.”
“Maar ja, daar werd m’n knie niet beter door. Ik besloot om, net als mijn moeder tijdens haar chemo, zo sterk mogelijk te blijven. Focussen op herstel. De beste dokters zoeken, revalideren. Het heeft meer dan acht maanden geduurd, maar ik ben er heel sterk uitgekomen. What doesn’t kill you makes you stronger. Dat is echt zo. Dit had ik nodig om verder te groeien.”
Een droom die uitkomt
“Ik had mijn moeder beloofd om nog een keer een mooie titel te winnen, als ze weer beter was. Maar freeriden, wat je op het NK en WK doet, had ik nou wel gezien. De Red Bull King of the Air - spectaculair hoogspringen - werd mijn nieuwe uitdaging.”
“‘Jeetje Kev’, zeiden vrienden weleens. ‘Dat trainen kan toch wel iets minder? Kom eens een biertje drinken!’ En dan dacht ik: ja leuk. Maar ik wil vroeg naar bed, want morgen gaat het hard waaien. Al dat trainen was niet voor niks. In 2014, vier jaar na mijn ongeluk, was het zover. Ik won, met mijn moedertje op het strand. Dat was een van de mooiste momenten uit mijn carrière.”
Knokken, altijd
“Na de winst in 2014 ben ik tweede en derde geworden bij de King of the Air. Dat voelde als verliezen. Die prijzen liggen in mijn berging, die ga ik niet ophangen. Ik wil eerste worden, anders kun je net zo goed niet meedoen. In 2017 had ik het gevoel dat ik zou gaan winnen. Ik had keihard getraind, ik was er klaar voor. Maar een week voor de wedstrijd brak ik mijn enkel. Balen natuurlijk, maar daar schiet je niks mee op. Accepteren en doorgaan, dat is het enige wat je kunt doen. Vooruitkijken. Keihard trainen, met goede gear en de juiste mensen om me heen. Het werkte. In 2018 en 2019 werd ik opnieuw King of the Air.”
“Diezelfde mindset heb ik tijdens de coronaperiode toegepast. Normaal reis ik meer dan de helft van het jaar voor wedstrijden, trainingssessies, fotoshoots en promo-events. Toen viel alles stil. Jammer, maar ergens kwam het ook goed uit. Begin 2020 ben ik namelijk mijn eigen bedrijf gestart: Reedin. We maken alle spullen die je voor kitesurfen en wingen nodig hebt.”
“De eerste lading boards, foils en kites kwamen net binnen toen de lockdown begon. Wat leek als slechte timing bleek een gouden greep. Omdat niemand mocht reizen of naar de sportschool kon, kwam het kiten opeens mega op. En kreeg Reedin een vliegende start.”
Blik op de toekomst
“Waar ik nu nog van droom? Nog een keer King of the Air worden. Met Reedin een gezond bedrijf neerzetten. Maar vooral: zo lang mogelijk blijven kiten op het hoogste niveau. YoungCapital support mij hier nu al vier jaar in. Die samenwerking is echt te gek. Een jong en fris bedrijf sluit perfect aan op het kitesurfen. Super dankbaar ben ik dus. Dat zij het mogelijk maken voor mij om m’n kitesurf-carrière voort te zetten.”
