"Stoppen met mijn studie? Daar ben ik al veel te ver voor."
Wat als je spijt hebt van je studie, maar je al een paar jaar bezig bent en niet wilt stoppen? Het vergt veel discipline om door te gaan, maar de drempel om van studie te veranderen en opnieuw te beginnen is hoog. Jolisa maakte het mee. Wat zeggen we, ze zit er nog middenin...
Al van jongs af aan wist ik het: ik word journalist. Sterke diepte-interviews zouden op mijn naam staan en mijn teksten zouden in bekende bladen verschijnen. Ik was altijd het veel te nieuwsgierige kind dat te veel moest weten. Ik speelde geen verstoppertje, maar schreef aan tafel gedichtjes.
De kleine ik had dus een droom. En jaren later had ik die droom nog steeds. Zonder twijfel koos ik dan ook voor een vakkenpakket met talen: C&M. Van wiskunde wist ik niks, maar talent voor schrijven had ik zeker. Ik ging met mijn onveranderde doel voor ogen het examenjaar in.
Enthousiast en vol vertrouwen ging ik naar de open dag voor de studie journalistiek. De opleidingscoördinator sprak: “Binnen de journalistiek is geen droog brood te verdienen”. En weg was mijn toekomstdroom. Teleurgesteld vertrok ik naar huis. Financiële zekerheid is toch wel iets essentieels. Ik hoef geen miljonair te worden, maar ‘geen droog brood´ vond ik nogal demotiverend. Wat nu?
Toekomst zonder cijfertjes
Ik liep alle open dagen af, van toegepaste psychologie tot mode en van business studies tot rechten. Maar van geen enkele studie werd ik warm. Met mijn vakkenpakket zonder wiskunde waren de mogelijkheden ook nog eens beperkt.
Dikke wettenbundels, een toekomst in de zorg of een carrière als kunstenaar? Het werd kiezen uit kwaden. Rechten leek mij nog wel een goede en serieuze opleiding, maar vooral heel saai. Na de open dag liep ik uit een stoffig gebouw waar de lesstof nog stoffiger is. “Dit is echt verschrikkelijk,” zei ik tegen mijn ouders. Wat moet ik nu doen?
Het examenjaar vorderde en na veel nadenken kwam ik tot de ingeving dat Rechten een opleiding is met veel financiële zekerheid. De studie wordt vooral als ‘zwaar’ ervaren. Dat vond ik wel een mooie uitdaging. Én het was mijn garantie voor een chille toekomst. Dat ik mijzelf flink zou moeten bewijzen, was voor mij juist de reden om ervoor te gaan.
Van chillen naar spijt
Het eerste jaar ging me makkelijk af. Tijdens de les was ik vooral aan het webshoppen, maar mijn propedeuse haalde ik op mijn net online bestelde sloffen. Van het harde werken dat ik me had voorgenomen, kwam niets terecht. De hele opleiding interesseerde mij namelijk nul procent. Maar dat maakte niets uit, zolang ik met weinig inzet studiepunten kon verzamelen.
In het tweede jaar kreeg ik spijt. Waar ik eerst mijn schoolboeken soms niet eens aanschafte, moest ik nu meer moeite doen. Ik haalde mijn tentamens nét wel of net niet. En het wiskundig tentamen (dat ik natuurlijk niet zag aankomen), daar haalde ik een 2,4 voor. Voor de vierde keer.
Vast in mijn zelf gecreëerde gevangenis
En zo liep ik, nogal gefrustreerd, vast in mijn studie. Ik begon steeds meer tijd te besteden aan mijn bijbaantje bij YoungCapital. Daar was ik inmiddels vaker dan op school en had ik het wél naar mijn zin.
Ik ondersteunde het SEO-team en bouwde mee aan de vindbaarheid van de websites in Google. Ik wilde graag doorgroeien, maar werd geremd door mijn opleiding. Want dan moest ik meer werkuren maken, en een fulltime baan kon ik niet met mijn studie combineren.
Ik was te ongelukkig met mijn studie om er volop voor te gaan. Hard werken deed ik wel op kantoor. Mijn baan werd een soort toevlucht. Bij alleen al de gedachte aan school werd ik al moedeloos, dus probeerde ik er vooral niet veel aan te denken.
Stoppen met studie?
Doelloos maakte ik af en toe een hertentamen. Maar stoppen met mijn studie? Daar was ik veel te ver voor en ik wilde niet opgeven. Ik had geen zin om weer vanaf nul te beginnen bij een andere opleiding en een studieschuld zag ik ook niet zitten. Daarnaast gaf een diploma mij meer zekerheid op de arbeidsmarkt.
Toen ik een minor journalistiek spotte, kwam mijn kinderdroom weer naar boven. Een paar maanden later zat ik enthousiast en gemotiveerd in de klas. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom was ik hier toch niet iets mee gaan doen?
Ik wist dat YoungCapital een webredactie heeft. Het leek mij waanzinnig om dit schrijversteam te versterken, maar ik was te bescheiden om het balletje op te gooien. De drang om te schrijven was sterk genoeg en uiteindelijk regelde ik toch een sollicitatiegesprek. “We weten al dat je hard werkt,” zei mijn manager, “dus wanneer kun je beginnen?”. Zo kon ik eindelijk doen wat ik écht leuk vond.
Positive vibes only
Van school heb ik een potje gemaakt en daar heb ik me lang rot om gevoeld. Maar door mijn planning en toekomstperspectief te wijzigen, ben ik blij met hoe het loopt. Nu sta ik er namelijk positief in. Ik studeer langzamer, maar heb het geaccepteerd. Ik rond rustig mijn opleiding af, terwijl ik geld verdien met wat ik leuk vind.
Ik heb geleerd dat je niet meteen voor je droombaan hoeft te gaan, maar er ook stap voor stap kunt komen. Met mijn huidige baan ontwikkel ik mijn schrijfskills en bouw ik aan mijn cv. Voor een dokter of advocaat is een specifiek diploma onmisbaar, maar voor mijn loopbaan als schrijver voelt werkervaring belangrijker. Een bachelor Rechten is voor mij niet waardevoller dan de ervaring die ik op kantoor heb opgedaan.
Als webredacteur bewandel ik toch een beetje het pad dat ik als kleuter voor ogen had. Dat pad wil ik blijven bewandelen. Ik heb er vertrouwen in dat deze baan mij verder gaat brengen in schrijverscarrière. En dat papiertje, dat komt er wel. Al zal het wel ergens ver in mijn kast net zoveel stof happen als ik deed tijdens mijn studie.
